Kudüs’te Kedilerin En Eski Yoğurma İzi Keşfedildi

Kudüs’te gerçekleştirilen arkeolojik kazılarda, bir kedinin yoğurma hareketi yaparak bir nesneye bıraktığı en eski iz keşfedildi. Kuzey Karolina Üniversitesi’nden Prof. Shimon Gibson ve Bar-İlan Üniversitesi’nden Dr. Rafael Lewis’in yürütmüş olduğu çalışmalarda, Zion Dağı’nda üzerinde pati izi bulunan bir testi parçası bulundu.

Haaretz’in aktardığına göre, bu tesadüfi keşif yaklaşık bin 200 yıl öncesine, Abbasiler’in Kudüs üzerindeki hâkimiyetine tarihleniyor. Bilim insanları, zanaatkarın yeni yaptığı testi fırında pişirmeden önce güneşte kurumaya bıraktığı sırada kedinin izini bıraktığını düşünmektedir.

“Güneşlenirken Yapmış Olabilir”

Kedinin ön bacağının bir kısmının da izinin görülebildiği testide, tırnakların derine işlediği göze çarpıyor. Bu derin izler, hayvanın o sırada vücudunu esneterek hareket ettiğini düşündürüyor. Prof. Gibson, “Pati izi, küçük kedinin muhtemelen testinin kıvrımlı kenarına yaslandığını ve güneşin tadını çıkardığını gösteriyor. Kudüs güneşini içine çekerken mırladığını tahmin ediyoruz,” diyor.

Neden Bu Hareketi Yapıyorlar?

Kedilerin yoğurma hareketi, yavruluk döneminde süt akışını hızlandırmak için annenin vücuduna karşı yaptıkları bir eylem olarak biliniyor. Yetişkin kediler ise genellikle rahatlamak veya kendi bölgelerini işaretlemek amacıyla bu hareketi gerçekleştiriyor. Uzmanlar, bu eylemin dopamin salgılanmasına neden olduğunu ve dolayısıyla kedinin keyfinin yerinde olabileceğini belirtiyor.

Ancak Prof. Gibson, kedinin testiye pençelerini geçirmesinin, düşmek üzereyken kurumamış testiye tutunmak amacıyla da gerçekleşmiş olabileceğini ifade ediyor. Daha önce Roma İmparatorluğu dönemine ait çeşitli eserlerde kedi ve köpeklerin pati izlerine rastlanmıştı, ancak bu yeni bulgu, kedilerin yoğurma hareketini gösteren en eski kanıtı temsil ediyor.

Prof. Gibson, “Pati izleri bol miktarda mevcut, ancak pençe ve yoğurma izleri yok,” diyerek bu bulgunun önemine dikkat çekiyor. Kedilerin tarih boyunca insanlar ile olan yakın ilişkisini gösteren bu bulgu, arkeologlar için önemli bir adım olarak değerlendiriliyor.