Başka uzaylı var mı?

Bu ara ilgimi başka yöne kaydırmıştım ama yazmadan duramadım, sözcükler içimde patladı.
Daha önce kibarca ifade etmeye çalışarak yazmıştım
” eğer, çünkü, rağmen”türü sevgiler, benden önce yazanlarında çabaladığı gibi.
Sevebilmek kadar özel ve değerli bir yeteneğiniz varsa neden ona da ego katıp heba ediyorsunuz anlayamıyorum?
Şartlı sevmeler dikkatimi çekiyor, çok acı verici buluyorum bu durumu.
Şartsız, koşulsuz,dürüst, içten sevmek kişiyi daha mı az değerli yapıyor?
İşine gelirse yerine türetilmiş tehdit cümleleri de var.
_Ben böyleyim.
_Yani sen bilirsin tabi.
_Ben iyi hissetmiyorum (işime gelmedi)
Bu cümleler uzarda bu kadarla bırakalım, kimse kendine pay çıkarmasın (yazılarım değerlidir, sevginin değerini bilmeyenlere ithaf edilemez).
Olduğu gibi kabul etmek, karşısındakine bakıp kendine çeki düzen vermek,sevildiği için ve sevebilecek biri olduğu için mutlu olmak gibi duygulara düşüncelere ne oldu?
Yazının işaret ettiği sadece çiftler arasında ki sevgi değil bu arada.
Çocuk isteklerine hayır dendiği için artık seni sevmiyorum diyor anne babasına ya da daha büyükse farklı davranışlarla,sözcüklerle ifade ediyor bu durumu.
Arkadaş, sorarsan dostlar birbirine açıklama hakkı bile vermeden yanlış anlıyor ve ortadan kayboluyor.
Akrabalık ilişkileri, komşuluk, iş arkadaşlığı hep işine gelirse sürüyor aksi durumda sevgi şartları işlerine gelmediği için bitiyor.
Karşılıksız, samimi, bütünü kapsayan sevgi demode mi oldu, ben dünyayı sevgi kurtaracak derken bunu farketmedim mi?
Bu konuyu yazmamın sebebi birazda bu zaten, siz ne düşünüyorsunuz, çevrenizde bu konu benim rastladığım gibi mi, yoksa yine ben safiyane bir uzaylı mıyım?
Yazı böyle sürer gider, bir yere bağlamadan bitiriyorum, güzel bir şiir eklerim içimiz açılır.
‘Şartsız sevenler buraya, işine gelirse seven gelmeyince kapıyı gösterenler arzu ettikleri yere’ der, giderim.
Herşeye, herkese rağmen sevin dostlar, gönül dolusu sevin, dünyanın en temiz enerjisi sevgiden mamul.
Dünyayı sevgi kurtaracak, sevmeyi&sevilmeyi beceremeyen insanlara? rağmen…

O Yolda
Geliyor sandığım gidiyor çıktı.
Başlıyor umduğum bitiyor çıktı,
Üstüne-üstüne gittim, ne gidiş
Altına-altına iniyor çıktı.

Uyu buyu dendi, düşüme gittim,
Haydi işe dendi, işime gittim,
Yaşa dendi, yaşıma gittim,
Yendiğim sandığım yeniyor çıktı.

Bozguna benziyor, saklasam olmaz,
Eskiye yeniden başlasam olmaz,
Yakıştırsam olmaz, yazmasam olmaz,
Maviye boyadım, baktım mor çıktı.
Sapsarı saclarım vardı, aklaştı,
Anılar üst üste bindi yükleşti,
Bir büyük oyunun sonu yaklaştı,
Tüm yanan ışıklar sönüyor çıktı.

Gözümde bir ışık, çağırıyordu,
Beşikte bir çocuk, bağırıyordu,
Öyle bir düğündü, can çalıyordu,
Gel cani sandım git çalıyor çıktı.

Kimler yoktu bizim kervanda,
Birer birer indi hepsi bir handa,
Savurduk sap saman biz bu harmanda,
Bir gidiş yoluydu, donuyor çıktı.
Özdemir Asaf